ch. 3
Att.3.1
Hic autem sic se gerebat, ut communis infimis,
par principibus videretur. quo factum est ut huic
omnes honores, quos possent, publice haberent civemque facere studerent: quo beneficio ille uti noluit
[quod nonnulli ita interpretantur, amitti civitatem
Romanam alia ascita].
Att.3.2
quamdiu affuit, ne qua sibi
statua poneretur, restitit, absens prohibere non potuit. itaque aliquot ipsi et Phidiae locis sanctissimis
posuerunt: hunc enim in omni procuratione rei publicae actorem auctoremque habebant potissimum.
Att.3.3
igitur primum illud munus fortunae, quod in ea urbe
natus est, in qua domicilium orbis terrarum esset
imperii, ut eandem et patriam haberet et domum;
hoc specimen prudentiae, quod, cum in eam se civitatem contulisset, quae antiquitate, humanitate doctrinaque praestaret omnes, unus ei fuit carissimus.
